De 24 uur van Assen

 

Midden jaren ’80 werkte ik als live-engineer, voornamelijk voor Excess, dat behoorlijk bij de tijd was qua spullen en altijd alles in goed werkende conditie hield. Op een vrijdagmiddag belde een collega van ons, ik noem hem voor het gemak Jaap, of ik beschikbaar was om als monitortechnicus te werken. Omdat ik die dag niets om handen had en blij was met elk klusje zei ik ja, een beslissing die me nog lang zou heugen!

Om een uur ‘s middags werd ik opgehaald; we gingen naar de TT van Assen, waar een vrij bekende Nederlandse hardrockband zou spelen voor de motorliefhebbers. Jaap, die een voorloper was geweest in de PA-techniek, was midden jaren ’70 al begonnen en had het nodige meegemaakt. Helaas was zijn apparatuur in al die tijd matig onderhouden en niet echt ververst. Op weg naar Assen pikten we nog twee crewleden op en gingen langs de PA-opslag om de spullen in te laden. Jaap had de klus pas vandaag doorgekregen van de bandmanager en we moeten haasten, om vijf uur moest er opgebouwd worden en om zeven uur zou het voorprogramma beginnen.

Rond een uur of vijf kwamen we in de buurt van het festivalterrein en werden staande gehouden door de politie. De route naar het weiland waar het podium stond liep over een kruising, waar een uur geleden een vrachtwagen met ijsjes leeggehaald was door de verzamelde motorfans. Na anderhalf uur wachten kregen we een alternatieve route naar het veld en gingen weer op pad.

CIMG0416

Toen we daar rond zeven uur konden beginnen met de opbouw van PA en licht was de sfeer al onrustig. De TT fans die speciaal voor de muziek waren gekomen werden ongeduldig en begonnen rotzooi te trappen, waartussen wij ons een weg baanden om alles zo snel mogelijk werkend te krijgen. Een extra obstakel daarin was dat Jaap een kartonnen doos met vers gesoldeerde luidsprekerkabels keurig in de opslagloods had klaar gezet om mee te nemen, maar was vergeten in te laden. We moesten dus improviseren met de wel aanwezige kabels en lieten ook maar wat microfoonsnoeren dienst doen tussen de versterkers en speakers. Zo kwamen we er ook! Dat de boel niet is doorgebrand mag achteraf een wonder heten.

Door al deze vertraging kon rond elf uur ’s avonds pas het voorprograma beginnen en om een uur ’s nachts speelde de hoofdact. Toen ik achter de monitortafel, een afgeleefde Soundcraft S2 die totaal ongeschikt voor dit doel was, zat werd ik in mijn kraag gegrepen door de zanger van de hardrockers: waarom ik GVD zijn zang had uitgezet? Het bleek dat ik door alle tumult, en niet gewend aan de apparatuur aan een verkeerde knop had gedraaid! Ook dat nog!

SOUNDCRAFT S2
SOUNDCRAFT S2

Rond hald vier ’s nachts was het spektakel ten einde en konden we ‘t spul weer afbreken, inmiddels met drie man omdat een crewlid direct na het opbouwen de trein terug naar Rotterdam had genomen. Hij voelde de bui al hangen denk ik…. Om zeven uur in de ochtend ploegden wij met onze truck weer volgeladen richting de enige uitgang van het weiland. Daar aangekomen moest de eigenaar vanaf de andere kant toch echt eerst met zijn traktor het veld op; een laatste teken van minachting na een stressvolle nacht.

Uiteraard ging Jaap er vanuit dat we nog even hielpen de truck leeg te maken voor we naar huis konden. Ik was exact 13:00 thuis, 24 uur na aanvang van het “klusje”.

Achteraf kreeg dit verhaal nog een staartje toen bleek dat Jaap niet betaald werd voor de klus omdat hij niet op tijd geleverd had. Jaap vroeg ons in een rechtszaak die hij tegen de manager van de band had aangespannen te getuigen, wat we ook gedaan hebben, maar ik geloof niet dat hij ooit z’n geld gehad heeft.

Ik weet wel dat ik sindsdien niet snel een probleem heb met lange werktijden.